Ks. Julian Maurus Świeczkowski (1879 - 1938)
Zmarł 23 października 1938 r. w Polskiej Wsi pod Pobiedziskami, kapelan zakładu Sacre Coeur w Pobiedziskach. Urodził się 15 lutego 1879 r. w Więckowach powiatu kościerskiego na Pomorzu, z rodziców Ignacego i Anny Dobrowolskich. Rodzice jego posiadali średnie gospodarstwo rolne. Pierwsze studia gimnazjalne pobierał prywatnie u nauczyciela Sommera, byłego alumna seminarium duchownego w Pelplinie. Mając lat 15 wstąpił do klasztoru 00. Oliwetanów - zakonu św. Benedykta w Seregno przy Mediolanie we Włoszech, gdzie też ukończył studia gimnazjalne z wynikiem "bardzo dobrze", filozofię i pierwszy rok teologii. Na dalsze studia teologiczne wysłano go do Rzymu do Collegium Benedictinum St. Anselmi. W roku 1901, dnia 18 sierpnia, otrzymał z rąk J. E . Ks, Biskupa Kahn'a w Klagenfurcie święcenia kapłańskie i jakiś czas pozostał w klasztorze św. Józefa na Tanzenberg'u. Już w jesieni tego samego roku został wysłany jako spowiednik do Maria-Zell w Styrii, gdzie przez półtora roku pracował w konfesjonale. Od roku 1903 do 1907 był przeorem w klasztorze 00. Oliwetanów na Tanzenberg'u. W roku 1907 zaprosił J. E. Ks. Biskup Nagel z Triestu 00. Oliwetanów, żeby objęli duszpasterstwo nad kuracjuszami w Abazzii, gdzie miał być wybudowany klasztor i kościół. Tę misję powierzono ks. Świeczkowskiemu. W pierwszym roku swego pobytu w Abazji wybudował klasztor i przy pomocy utworzonego komitetu budowy kościoła rozpoczął budowę kościoła, którego dla braku funduszów do roku 1914 wykończyć nie mógł. Wojna światowa uniemożliwiła dalszą budowę, księdza zaś zaciągnięto do wojska jako kapelana i przydzielono do szpitala epidemicznego w Koszycach (Węgry). W charakterze kapelana wojskowego pozostawał aż do roku 1917, w którym to roku, na interwencję O. Opata i Biskupa polowego ks. Belopotowskiego, został z obowiązków kapelana i służby wojskowej zwolniony. Wkrótce potem musiał się udać do Polski, ażeby tutaj objąć klasztor po Cystersach w Lądzie, zaofiarowany 00. Oliwetom przez Biskupa Zdzitowieckiego z Włocławka, i tamże zapoczątkować nową fundację 00. Oliwetanów. Z powodu działań wojennych i trudności robionych przez władze okupacyjne, projekt ten mógł być zrealizowany dopiero w czerwcu 1919 roku. Opactwo w Tanzenberg'u przeznaczyło na ten cel 200.000 koron austriackich, które jednak do Polski przekazane być nie mogły, ponieważ rząd austriacki nie pozwolił na wysyłkę pieniędzy za granicę. Po dwuletnim pobycie w Lądzie, nie mając z nikąd pomocy finansowej, żeby podnieść z ruiny klasztor i odnowić kościół, za pozwoleniem opata Jenczała zrezygnował Ks. Świeczkowski z fundacji klasztoru i na wyraźne życzenie Ks. Biskupa, za zgodą przełożonych, pozostał w diecezji, pracując jako duszpasterz w wyznaczonych mu parafiach, najpierw w Kowalewie pod Słupcą, a potem w Szymanowicach nad Prosną aż do roku 1927. Wreszcie na wezwanie Opata Jenczała, trzeba było się zdecydować albo wrócić do klasztoru, albo wnieść prośbę o sekularyzację. Trudny to był dla niego wybór! Bo z jednej strony nie chciał zrywać węzłów łączących go z zakonem, z drugiej żal mu było opuszczać wdzięczne pole pracy duszpasterskiej w ukochanej ojczyźnie. Wniósł jednak prośbę do Ojca św. o sekularyzację. W roku 1927 przyjęto go do diecezji gnieźnieńskiej, gdzie J. E. Ks. Biskup Laubitz oddał mu w administrację parafię Kretków. Po trzech latach próby został w diecezji inkardynowany przez J. Em. Ks. Kardynała Hlonda, dekretem z dnia 20.04.1931, L. 1722/31. Od 1 października 1931 r. do 30 czerwca 1932 r. powierzono mu administrację parafii Kuczków w dekanacie Pleszewskim, skąd na własną prośbę 1 lipca 1932 r. przeznaczony został na duszpasterza w Klasztorze Sacre Coeur w Polskiej Wsi. Zmarł po dłuższej chorobie w Poznaniu u Przemienienia Pańskiego w dniu 23 października r. 1938. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Pobiedziskach.