Ks. Bronisław Hemmerling (1887 - 1938)
Urodził się w Gnieźnie 23 września 1873 r. z ojca Jana i matki Marianny z d. Bremer. Do roku 12 - go uczęszczał do szkoły powszechnej, później do gimnazjum w Gnieźnie do r. 1897. Egzamin dojrzałości zdał 23 września tegoż roku w gimnazjum w Dramburgu na niemieckim Pomorzu. W październiku 1897 r. wstępuje do seminarium duchownego w Poznaniu a po ukończeniu seminarium Gnieźnieńskiego otrzymuje 19 marca 1901 święcenia kapłańskie. Przez 11 miesięcy jest czynny jako wikariusz w Jaksicach, a 1 marca 1902 zostaje powołany do Droszewa, gdzie spędził cały żywot kapłański, najprzód jako administrator, a od 28 grudnia 1906 jako proboszcz. W Droszewie zastał ciężko chorego proboszcza ks. Dziekana Michalaka. Pielęgnował go w chorobie a zarazem sprawował duszpasterstwo i przeprowadził zawiłą administrację, gdyż wtenczas właśnie parcelowano majątek patronacki. Ks. Hemmerling był gorliwym duszpasterzem, obowiązki proboszczowskie spełniał sumiennie, ale zarazem był zdolnym administratorem majątku kościelnego i beneficjalnego. Dla tej to przyczyny powierzyła mu Władza Duchowna administrację czasową parafii w Kucharkach i Kucharach, które wymagały szczególnego uporządkowania. W obu parafiach musiał przeprowadzić procesy o świadczenia patronackie. Wszystkie materiały historyczne i prawne zebrał skrzętnie i przeprowadził te sprawy pomyślnie dla obu kościołów. Wybudował w Kucharkach plebanię i budynki gospodarcze i pokrył kościół w Kucharach. Dochody z tej administracji oddał zupełnie na użytek parafian. Posiadał znaczną wiedzę prawniczą, którą chętnie służył braciom kapłanom i swoim parafianom, W dowód uznania jego pracy powołał ks. Hemmerlinga J.Em. Ks. Kardynał Prymas na dniu 20 grudnia 1934 r. na członka Archidiecezjalnej Rady Administracyjnej. Pobożny był jego żywot, pracowity, a przy tym skromny, unikał rozgłosu i nie szukał chwały swej. Co czynił, to czynił dla pożytku Kościoła i swych bliźnich. Dał tej skromności swej wyraz w testamencie, gdzie wyraźnie zastrzegł, by na pogrzebie jego nie wygłaszano mowy pogrzebowej.