Ks. Feliks Laudowicz (1845 - 1930)
Ks. Radcy, proboszcz parafii w Kwilczu, który nią zarządzał nieprzerwanie przez 54 lat, bohater z czasów "walki kulturnej". Przeżył lat 86, a 56 lat kapłaństwa - długi żywot, pełen zasług, pracy i poświęcenia w winnicy Pańskiej. Urodził się w Sulmierzycach roku 1845 do gimnazjum uczęszczał w Ostrowie, które atoli opuścić musiał z powodu przekonań patriotycznych razem z 85 kolegami. Ukończył więc nauki gimnazjalne w Śremie. Po pierwotnych Studiach prawa w Lipsku i Berlinie poszedł za głosem powołania Bożego i rozpoczął studium teologii w Poznaniu, a dla surowych przepisów "walki kulturnej" ukończył je i odebrał święcenia kapłańskie w Insbruku dnia 29.06.1875. Przydzielony do boku ks. prałata Koźmiana jako kapłan misjonarz udał się na Podlasie, do ziemi Bielskiej i Chełmskiej, by krzepić ducha bohaterskich Unitów. Odznaczony przez Stolicę Apostolską medalem złotym "pro Ecclesia et Pontifice" objął w r. 1877 osieroconą przez "walkę kulturną" parafię w Kwilczu, skąd także w sąsiednich pracował parafiach, jak w Chrzypsku, Kamionnie, Międzychodzie i Sierakowie. Ukrywać się musiał bezustannie przez lat 9 i dlatego, by zmylić wrogą a czujną policję, sprawował we dnie urząd administratora lub gorzelnika w Kwilczu, a udzielał sakramentów Św. i odprawiał Mszę św. nocą. Praca to była pełna poświęcenia, niestrudzona, pełna ducha kapłańskiego, praca nieugięta w obronie praw Kościoła. To też przypłacił ją dwukrotną kaźnią więzienną w Międzychodzie. W uznaniu zasług nadała mu Władza Duchowna tytuł Radcy Duchownego. Zawsze żywy, zawsze czynny, próbował Ks. Laudowicz również pióra literackiego. Napisał pracę dogmatyczną "De immortalitate animae" i drobne prace historyczne. Do końca prawie swego życia brał czynny udział w zarządzie kwileckiego Banku Ludowego. Osobiście skromny, dla siebie mało, prawie nic nie wymagający, poświęcił część odziedziczonego majątku na cele Diecezji. Dla wszystkich bardzo uprzejmy, zwłaszcza dla braci kapłanów wylewny i serdeczny przyjaciel, zawsze gorący patriota, czego dał dowód również podczas walk powstańczych r. 1919. Dokonał żywota kapłańskiego 28 października 1930 r.