Ks. Feliks Siebers (1904 - 1967)
Ks. Feliks Siebers urodził się dnia 23.08.1904 r. w Iwnie, pow. Szubin. Ojciec jego był kierownikiem Szkoły Powszechnej i krzewicielem polskości podczas powstania. Po ukończeniu szkoły powszechnej wstąpił do gimnazjum klasycznego w Nakle n/Not. W czasie Powstania Wlkp. w 1918 nie mogąc dotrzeć do Nakła, które nadal zostało w ręku niemieckim za linią frontową, przerwał naukę szkolną. Po roku przeszedł do gimnazjum w Wągrowcu, by po dwóch latach wrócić do Nakła, gdzie 29.05.1924 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił na Uniwersytet Poznański, gdzie przez dwa lata studiował prawo i ekonomię, odbywając równocześnie praktykę w charakterze sekretarza w Kuratorium Okręgu Szkolnego w Poznaniu. Po złożeniu dwóch egzaminów rocznych, idąc za głosem powołania, dnia 1 lutego 1928 został przyjęty do Seminarium Duchownego w Gnieźnie. Po ukończeniu dwuletnich studiów filozoficznych w Gnieźnie przeszedł do Seminarium Duchownego w Poznaniu, na trzyletnie studia teologiczne. Dnia 12.06.1932 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk J.Em. Ks. Kard. Augusta Hlonda Prymasa Polski. Po święceniach został powołany na wikariat przy kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bydgoszczy, gdzie zjednał sobie serca młodzieży i pod światłym kierownictwem śp. Ks. Kan. Stępczyńskiego pracował do 01.09.1939 r., do wybuchu drugiej wojny światowej. Ścigany przez gestapo, duszpasterzował jeszcze 3 miesiące w Ostrowie pod Strzałkowem, skąd wraz z licznymi osiedleńcami został wywieziony do Radomia. Po rocznym pobycie jako kapelan Sióstr Szarytek w Radomiu uszedł przed pościgiem gestapo, zmieniając znowu nazwisko i ukrywając się w Puławach i Lublinie. W roku 1941 Ordynariusz Diecezji Sandomierskiej Ks. Bp Lorek skierował go w charakterze rezydenta do parafii Bidziny pod Opatowem, gdzie pozostawał do zakończenia wojny w 1945 r. Powróciwszy z wygnania, zarządzeniem Władzy Duchownej objął w zarząd parafie: Panigródz i Czeszewo z siedzibą w Panigrodzu. Pracował tu z wielkim zapałem i organizował życie religijno - parafialne. Odrestaurował obie świątynie parafialne. W styczniu 1953 r. .przez J. Km. Ks. Kard. Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Polski, został mianowany dziekanem dekanatu kcyńskiego z siedzibą w Panigrodzu. Z wielkim żalem żegnany przez parafian z Panigrodza, na polecenie Władzy Duchownej objął w zarząd parafię w Barcinie z dniem 01.08.1957 r. Przez 10 lat pracował z gorliwością nad dziećmi, młodzieżą i rodzicami, kapłańską gorliwością zyskując serca parafian. Pod koniec życia odmalował kościół i wyremontował plebanię. W uznaniu gorliwej i owocnej pracy duszpasterskiej J.Em. Ks. Kard. Wyszyński, Prymas Polski, zamianował Ks. Proboszcza Feliksa Siebersa kanonikiem Kapituły Kolegiackiej w Kruszwicy. W dekanacie żnińskim był referentem do spraw duszpasterskich dzieląc się z konfratrami 35 letnim doświadczeniem duszpasterskim. Był również deputatem do spraw zarządu majątkiem Prymasowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie. Ks. Kan. Feliks Siebers był kapłanem według Serca Bożego. Odszedł po nagrodą do Pana w sobotę, dnia 18.11.1967 r. o godz. 11,30. U trumny jego wystawionej na plebanii w Barcinie zebrało się dnia 21.11.1967 r. około 70 kapłanów dwóch archidiecezji: gnieźnieńskiej i poznańskiej. Wprowadzenia zwłok do odnowionej świątyni dokonał J. E. Ks. Bp Bernacki Sufragan Archidiecezji Gnieźnieńskiej. Po nieszporach żałobnych Mszę św. odprawił Ks. Bogdan Pelz, dziekan dekanatu żnińskiego, a Ks. Kan. Jasiński, proboszcz z Poznania Górczyna piękną mową żałobną pożegnał swego kolegę kursowego. Nazajutrz po odprawieniu wigilii i Mszy św. żałobnej celebrowanej przez J. Eksc. Ks. Bp Lucjana Bernackiego, podczas której kazanie wygłosił Ks. Wicedziekan Kamiński, również kolega kursowy, przedstawiając piękną sylwetkę zmarłego Ks. Kan. Siebersa jako kapłana według Serca Bożego, odprowadzono zwłoki na cmentarz parafialny w Barcinie. W pogrzebie brało udział około 115 kapłanów i cała parafia Barcińska. Po ostatnich modłach pożegnał zmarłego Ks. Bp Bernacki, a dzwony barcińskiego kościoła zdawały się wołać żałobnym głosem: "a teraz uwielbiajcie Pana na ziemi i dziękujcie Bogu, a oto ja wstępuję do Tego, który mnie posłał" - (Tob. 20.20).