Ks. Henryk Likowski (1876 - 1932)
Urodził się 9 stycznia 1876 w Michorzewku, powiecie Grodziskim z ojca Juliana, nauczyciela i matki Anny z d. Połczyńskiej. W roku 1895 zdaje celująco egzamin dojrzałości w Poznańskiem gimnazjum św. Marii Magdaleny, po czym poświęca się stanowi duchownemu, wstępując do seminarium duchownego w Poznaniu, które również chlubnie kończy. Udaje się w r. 1898 na dalsze studia teologiczne na uniwersytet w Monasterze. Święcenia kapłańskie odbiera po odbytym kursie praktycznym w Gnieźnie w r. 1899 po czym poświęca się na uniwersytecie Wrocławskim dalszym studiom, szczególnie historii kościelnej, której staje się wybitnym znawcą. W r. 1901 powołuje go władza duchowna na wikariat przy kościele metropolitalnym w Gnieźnie, w r. 1904 do Biezdrowa, gdzie w r. 1906 przejmuje duszpasterstwo jako komendarz a później jako proboszcz. Po skończonej wojnie powraca Ks. Likowski do pracy ściśle naukowej, zdaje egzamin doktorski w teologii zostaje bibliotekarzem przy bibliotece uniwersyteckiej w Poznaniu oraz wykłada historię kościelną w seminarium duchownym w Poznaniu. W r. 1926 mianuje go J. E. Ks. Kardynał Prymas Hlond w uznaniu jego zasług na polu historii kościelnej profesorem zwyczajnym historii kościelnej przy tym seminarium. W r. 1927 zostaje profesorem zwyczajnym na wydziale teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie z powodzeniem przy swych znakomitych zdolnościach spełnia swój urząd profesorski aż do śmierci, która po dość przewlekłej i bolesnej chorobie nastąpiła dnia 18 marca 1932. Nauka polska, a szczególnie wiedza katolicka, utraciła w zmarłym znakomitego profesora i wybitnego uczonego.