Ks. Karol Bobowski (1853 - 1917)
Ksiądz Karol Bobowski urodził się w Kościanie w 1853 roku. Był synem Felicjana (owczarza) i Wiktorii Hoffmańskiej. Egzamin dojrzałości zdał w 1873 roku w poznańskim Gimnazjum św. Marii Magdaleny. Zapewne w tej szkole, która była silnym bastionem polskości w Wielkopolsce, ugruntował patriotyczne wychowanie niewątpliwie wyniesione z domu rodzinnego. Studia teologiczne ukończył w Austrii w Insbrucku, dokąd udał się z powodu zamknięcia Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu przez władze pruskie w 1873 roku, tuż po rozpoczęciu przez niego nauki. Świecenia kapłańskie otrzymał w 1876 roku. Ksiądz Karol Bobowski rozpoczął pracę duszpasterska w latach kulturkampfu, początkowo prowadził ją tajnie jako misjonarz. W 1886 roku został wikariuszem w Dobrzycy, a w rok później proboszczem w Korytach w Wielkopolsce. 14 marca 1893 roku ks. Karol Bobowski uzyskał kanoniczą instytucje na proboszcza w Ludzisku. Był głęboko zaangażowany w życie Kościoła i w działalność narodową. W 1894 roku uczestniczył w organizacji II Wiecu Katolickiego w Poznaniu. Działał w Towarzystwie Pomocy Naukowej im. Karola Marcinkowskiego, od 1891 roku w Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk, które propagowały i tworzyły aktywne polskie organizacje naukowe, oświatowe, gospodarcze, społeczne, charytatywne, fundowały stypendia naukowe dla zdolnych, ubogich Polaków. Ks. Bobowski program walki o polskość realizował w parafii w Ludzisku. Tutaj właśnie w 1895 roku założył kółko rolnicze, a w roku 1899 był współzałożycielem Banku Ludowego w Ludzisku. Działania te służyły ekonomicznemu wzmocnieniu polskiej wsi, polskich gospodarstw, by nie uległy ekspansji niemieckiego kapitału wzmacnianego z budżetu Berlina. O zaufaniu parafian, kompetencji i zaangażowaniu księdza Bobowskiego świadczy fakt, iż w latach 1907 - 1916 był dyrektorem zarządu Banku Ludowego w Ludzisku. Działał także w Towarzystwie ku Zwalczaniu Gry Hazardowej. W 1905 roku został sekretarzem Towarzystwa Rolniczego Inowrocławsko - Strzelińskiego, w zarządzie tego gospodarczo - społecznego towarzystwa o polskim charakterze narodowym działał do 1909 roku. W tym okresie w 1908 roku uczestniczył w pracach komitetu, który zorganizował wielki wiec w Poznaniu w proteście przeciw pruskiej ustawie z 1908 roku. Ustawa ta zezwalała zaborcy na wywłaszczanie Polaków, ale była też dowodem niezłomnej, silnej postawy chłopów polskich i polskich właścicieli ziemskich wobec wcześniejszych nasilonych przez kanclerza Bernarda Blowa w latach 1900 - 1909 działań germanizacyjnych. 13 listopada 1910 roku ks. Karol Bobowski prowadził w Mogilnie kondukt pogrzebowy ks. Piotra Wawrzyniaka - wielkiego Polaka - społecznika, duszpasterza i patrioty. Było to wyrazem powszechnego szacunku dla postawy i działalności ks. Karola Bobowskiego - proboszcza w Ludzisku. W 1911 roku z inicjatywy ks. Bobowskiego powstało w Ludzisku Katolickie Koło Robotników Polskich, nad którym sprawował patronat. Ksiądz Karol Bobowski zmarł w Ludzisku 5 grudnia 1917 roku, spoczywa na przykościelnym maleńkim cmentarzu. Księża odgrywali bardzo ważna role w kształtowaniu świadomości narodowej i edukacji ekonomicznej Polaków pod zaborami. Wspierali swoją postawą i działaniami wszelkie przedsięwzięcia na rzecz umocnienia polskości tych ziem. Właśnie ks. Karol Bobowski odegrał wybitną rolę w tym względzie, wspólnie z ks. Piotrem Wawrzyniakiem wielce zasłużył się w dążeniu do nowoczesności, postępu i w obronie polskiej kultury, polskiej wsi i polskiej gospodarki./Źródło, Monografia historyczna Ewy Krause z 2002 r./