Ks. Kazimierz Rolewski (1887 - 1936)
Urodził się dnia 2 czerwca 1887 r. w Poznaniu na Jeżycach. Po przeniesieniu rodziców dla narodowo - polskich przekonań do Saksonii odbywał studia średnie - które zakończył w roku 1907 - w Gimnazjum św. Mikołaja w Lipsku. Wstąpiwszy do Seminarium Duchownego w Poznaniu studiował od 1907 r. do 1910 r. filozofię i teologię. Równocześnie uczęszczał jeden rok (1907/08) na studium pedagogiki, na Akademię w Poznaniu. Po przejściu kursu praktycznego w Gnieźnieńskim Seminarium Duchownym otrzymał dnia 22 stycznia 1911 święcenia kapłańskie. Już 1 marca tegoż roku rozpoczął niezmordowaną i na szeroką skalę zakrojoną działalność duszpasterską wśród polskich wychodźców w Saksonii, w Miśni, w Dreźnie, w Cotta i przy kościele nadwornym w Dreźnie oraz podczas wojny, w obozie jeńców wojennych w Konigsbriick. Zakładał na emigracji dużo towarzystw, które utrzymywały wychodźców przy wierze i narodowości. Dnia 1 maja 1916 r. wrócił do archidiecezji poznańskiej i objął kolejno stanowiska duszpasterskie w Głuszynie, w Starołęce i Ceradzu Kościelnym, skupiając około Kościoła i Domu Katolickiego gorliwym poświęceniem się liczne rzesze swoich parafian. W tym czasie wyjechał ks. Rolewski po raz wtóry do Niemiec, by zbadać stan pracy duszpasterskiej wśród wychodźstwa polskiego. Pracował sam od 1 listopada do 20 grudnia 1921 w Nadrenii z siedzibą przy Konsulacie Polskim w Essen-Ruhr. Z dniem 1 grudnia 1922 objął wielce odpowiedzialny zarząd parafii w Ostrowie Poznańskim. Na tej tak ważnej placówce potrafił sobie bezgranicznym poświęceniem się dla zbawienia dusz, bardzo wytężoną i wszechstronną pracą wśród wszystkich warstw parafian swoich, zdobyć w stopniu wyjątkowym serca owieczek sobie powierzonych. Od października 1924 r. do grudnia 1928 r. sprawował urząd Dziekana dekanatu Ostrowskiego. Mimo licznych i ważnych zajęć znalazł jeszcze czas na trzyletnie specjalne studia teologii moralnej na Wydziale Teologii katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego, które dnia 2 lipca 1929 zakończyła promocja doktorska. Z dniem 1 grudnia 1928 r. objął z woli Jego Eminencji Księdza Kardynała Prymasa rektorat Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu i zarazem katedrę teologii pastoralnej. Przykładem swego pobożnego, ofiarnego i apostolskiego życia, wykładami opartymi na długoletnim i bogatym doświadczeniu, a zwłaszcza ujmującą dobrocią swego kapłańskiego serca potrafił ks. Rolewski wychować liczny zastęp młodych duszpasterzy, którzy mu poza grób pamięć, miłość i wdzięczność zachowają. Dnia 5 lutego 1930 r. Ojciec Święty zamianował ks. Rolewskiego swoim prałatem Domowym. Wreszcie dnia 11 września 1935 zrezygnował Ks. Prałat Rolewski ze stanowiska rektora Seminarium z powodu przewlekłej choroby. Umarł po długich cierpieniach, które znosił z wielką cierpliwością i budującą radością duszy, w dniu 13 marca 1936 około godziny 15-tej. Pogrzeb tego pokornego sługi Chrystusa i świątobliwego kapłana stał się wielką manifestacją miłości i wdzięczności ze strony byłych parafian i wychowanków ks. Rolewskiego. Mszę św. żałobną, przy której asystował z tronu Jego Eminencja Ks. Kardynał Prymas odprawił w kościele metropolitalnym Poznańskim Jego Ks. Biskup Dymek, który też poprzedzony orszakiem przeszło 250 kapłanów i kleryków, odprowadził zwłoki na cmentarz archikatedralny.