Ks. Kazimierz Stankowski (1878 - 1929)
Zmarł w sobotę, dnia 3 sierpnia 1929 r. o godz. 10 - ej przed południem po odprawionej ofierze Mszy św. nagle, opatrzony Sakramentami Św. - proboszcz Krotoszyński, były dziekan, assesor pierwszy dekanatu Krotoszyńskiego, rektor bractwa ks.ks.. Misjonarzy, inspektor nauki religii w szkołach powszechnych powiatu krotoszyńskiego, delegat arcybiskupi przy egzaminach w seminariach nauczycielskich, prezes związku kapłanów "Unitas" na okręg Krotoszyńsko - Koźmiński. Kapłan znany z gorliwości w całej archidiecezji, zasłużony na każdym polu pracy duszpasterskiej i społecznej. Śmierć jego żałosnym echem odbiła się w szerokich kołach nie tylko jego parafii, ale całej archidiecezji. Ks. Kazimierz urodził się w Kruszwicy 1 marca 1878 r. Po ukończeniu gimnazjum w Inowrocławiu i Wągrowcu słucha teologii w Seminarium Duchownym w Poznaniu i Gnieźnie. Dnia 13 grudnia 1903 r. otrzymuje święcenia kapłańskie, po czym Władza Duchowna powierza mu kapelanię w Potulicach. Równocześnie wstępuje do Bractwa ks.. Misjonarzy i lata całe aż do ostatnich nieomal chwil pracowitego swego żywota głosi słowo Boże na niezliczonych misjach i rekolekcjach. Sam Bóg tylko wie, ile dusz ks. Stankowski dla Boga i nieba pracą swoją misyjną pozyskał. Po czterech latach pracy w Potulicach powołuje go Władza Duchowna na wikariat do Inowrocławia, gdzie niestrudzony na ambonie i w konfesjonale nie zna dla siebie ni wytchnienia, ni odpoczynku. Krótko przed wojną światową powierza mu Władza Duchowna probostwo w Ostrowie nad Gopłem. W pamiętnym roku wyzwolenia naszej dzielnicy na czele garstki uzbrojonej zdobywa Inowrocław i zaciąga się w szeregi młodego wojska odradzającej się Ojczyzny. A gdy Lwów woła o pomoc, oddaje matce swej ostatnią synowską i kapłańską przysługę i od otwartego jeszcze grobu spieszy tam, gdzie woła go miłość Ojczyzny. Biało - czerwona wstęga Krzyża Walecznych, zasłużone pod Lwowem "Orlęta" i Miecze Hallerowskie zdobią jego bohaterską pierś. W pracy garnizonowej organizuje duszpasterstwo wojskowe ziemi wielkopolskiej, a jako dziekan Okręgu Generalnego Poznań i Pułkownik Wojska Polskiego, opuszcza szeregi W. P ., by w pracy parafialnej koić i goić rany, co wojna światowa i walki o wolność Ojczyzny sercu naszemu zadały. W r. 1921 obejmuje parafię Krotoszyn. Tu najsłodszemu Sercu Jezusa poświęca siebie i całą parafię. Dziewiętnaście razy prowadzi z roku na rok pielgrzymki do Częstochowy. Niedbały o siebie, jeno o chwałę Bożą, zaprowadza w naszym dekanacie i organizuje jako pierwszy wspaniałe dekanalne dni Eucharystyczne, a mimo nadmiaru pracy u siebie spieszy i z Krotoszyna na misje parafialne. Dzień 13 - go grudnia 1928 r. - dzień jego srebrnego jubileuszu kapłaństwa - pokazuje mu szczerość i miłość oraz otwarte serca parafian. Tysiączne tłumy i liczna brać kapłaństwa z J. E . Ks. Biskupem Laubitzem na czele odprowadziły go na miejsce wiecznego spoczynku.