Ks. Stanisław Gierszewski (1907 - 1967)
"Pogrzeb niech będzie skromny - kazania niech nie będzie" - oto ostatnie życzenie zmarłego nagle w Różanku, dnia 19 lipca 1967 r. Ks. Radcy Stanisława Gierszewskiego, proboszcza parafii Opatrzności Boskiej w Inowrocławiu - Mątwach, tak charakterystyczne dla jego życiowej skromności. Urodził się dnia 2 listopada 1907 r. w Kierzkowie pod Trzemesznem w rodzinie rolniczej. Lata gimnazjalne spędził w słynnej bursie trzemeszeńskiej. Po złożeniu matury w gimnazjum zgłosił się do Seminarium Duchownego w Poznaniu, gdzie też otrzymał święcenia kapłańskie dnia 14.06.1931 r. z rąk ks. Kard. Augusta Hlonda. Na pierwszej swej placówce, jako wikariusz parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Bydgoszczy pracował gorliwie pod przewodnictwem zacnego swego proboszcza ks. Kan. Stepczyńskiego od 6 lipca 1931 r. Stamtąd powołała go Władza Duchowna z dniem 15 czerwca 1936 r. na stanowisko administratora do Graboszewa, gdzie go zaskoczyła II wojna światowa. Przeżył ją w Radomiu w bardzo ciężkich warunkach, lecz gorliwie wspierając i wyręczając miejscowych księży w pracy duszpasterskiej. Gdy tylko okoliczności mu na to pozwoliły, wrócił w rodzinne strony i stawił się do dyspozycji Władzy Duchownej, która powierzyła Mu z dn. 11.03.1945 r. administrację aż trzech na krańcach archidiecezji położonych parafii: Łobżenicy, Fanianowa i Bługowa, które otaczał przez blisko dwa lata swą troską duszpasterską. Jako administrator par. łobżenickiej i dziekan dekanatu łobżenickiego odznaczał się nie tylko wielką gorliwością duszpasterską, starając się jak najbardziej udogodnić parafianom udział w nabożeństwach, włączając do tej pracy kościół protestancki w Łobżenicy, ale przede wszystkim swą cichą, bez rozgłosu prowadzoną akcją charytatywną. 1 września 1950 r. oddała mu Władza Duchowna w zarząd parafię w Inowrocławiu - Mątwach, skąd administrował równocześnie do dn. 31 lipca 1953 r. parafią Inowrocław - Szymborze. Jako wizytator religii, jako dek. referent duszpasterski, na każdym stanowisku starał się jak najsumienniej sprostać wszystkim obowiązkom. 22 marca 1962 r. zamianował go J.Em. Ks. Kardynał Prymas dr Stefan Wyszyński Radcą Duchownym, a od 15 lutego 1963 r. piastował urząd wicedziekana Dekanatu Inowrocławskiego I. Wszędzie, na wszystkich placówkach główną jego cechą była troska, by jak najliczniejsze rzesze wiernych doprowadzić do Stołu Pańskiego i szerzenie cichego miłosierdzia w myśl wskazań Chrystusowych, "by lewica nie wiedziała co czyni prawica". W ostatnich latach zaczęło mu utrudniać pracę bardzo wysokie nadciśnienie. Gdy jednak lekką tylko odczuł poprawę, zapomniał o swej chorobie, by z nową gorliwością oddać się swej pracy. Nie spodziewał się na pewno, gdy uradowany poprawą zdrowia wybrał się na krótki wypoczynek do Różanka w lasach tucholskich, że już po dwóch dniach (19.07.1967 r.) będzie musiał wracać do swego ukochanego kościoła - ale na marach. Nie pozostawił po sobie żadnego majątku, za szczodra była jego ręka, pozostawił tylko jedną spuściznę - by parafianie nie zapomnieli nigdy o Różańcu, a za łaską Królowej Różańca i pod Jej przewodnictwem, znaleźli drogę do Jej Boskiego Syna utajonego w Najświętszym Sakramencie. Prośba zwrócona do parafian: o różaniec i częstą Komunię św. w jego intencji to jego znamienny testament. W dniu 21 lipca eksportował w licznym gronie kapłanów zwłoki zmarłego, z plebanii do kościoła, dziekan miejscowy, a w sobotę, 22 lipca po odprawieniu w kościele nabożeństw pogrzebowych odprowadził zmarłego na miejsce wiecznego spoczynku w jeszcze liczniejszym gronie duchowieństwa Ks. Prałat Dobromir Ziarniak z Mogilna. Na miejscowym cmentarzu spoczął Ks. Radca Gierszewski jako pierwszy proboszcz mątewski od założenia tej parafii.