Ks. Teofil Poprawski (1876 - 1938)
Dnia 4 maja 1938 zmarł w Poznaniu po ciężkich cierpieniach, administrator parafii Duszniki w dekanacie Lwóweckim. Urodził się 20 lutego 1876 w Toruniu z ojca Jakuba (sierżanta wojska pruskiego - później kościelnego garnizonowego w Metzu w Lotaryngii) i Józefy z d. Grabowskiej. W Metzu uczęszczał do szkół i gimnazjum, które 13 czerwca 1893 ukończył. Studia teologiczne odbywał w Poznaniu i Gnieźnie. Zdawszy przepisane egzaminy w obu seminariach a nie mogąc dla młodego wieku otrzymać wyższych święceń, udaje się w r. 1897 na studia muzyki kościelnej i liturgii do Ratysbony. Powróciwszy do Gniezna odbiera 24 lutego 1899 r. święcenia kapłańskie. Przez dwa lata następne jest wikariuszem przy kościele metropolitalnym w Poznaniu, udzielając jednocześnie lekcji śpiewu w Seminarium duchownym. W r. 1901 otrzymuje wikariat w Siedlcu (Zbąszyńskim), później w Grabowie n. Prosną, Lwówku, Rozdrażewie, Kcynii, Kościelcu, Kłecku, Łobżenicy (1907-1912) i Mogilnie (1912 - 1913). Dnia 1 marca 1913 roku otrzymuje ks. Poprawski administrację parafii Brudzewo, a w r. 1916 powołany na beneficjum proboszczowskie w Wieleniu, na które to beneficjum otrzymuje 28 września instytucję kanoniczną. Dnia 1 lipca 1923 r. przenosi się ks. Poprawski do parafii Chojno, 1 lipca 1925 r. obejmuje parafię w Dębnie (dek. Nowomiejski), skąd 1 listopada 1931 r. przenosi się na probostwo w Dusznikach. Chociaż duszpasterstwo nie było terenem jego specjalnych zdolności i upodobań, starał się obowiązki w kościele wykonywać sumiennie. Duchowieństwo dekanatu lwóweckiego miało w ś. p. ks. Teofilu zawsze chętnego pomocnika na ambonie i w konfesjonale. To też przybyło liczne grono konfratrów z dekanatu i z dalszych stron, by oddać Mu ostatnią przysługę a tłumny udział parafian w pogrzebie świadczył, że i z tej strony praca jego po śmierci spotkała się z dodatnią oceną i uznaniem.