Ks. Władysław Sobecki (1845 - 1930)
Proboszcz w Juńcewie. Urodzony w r. 1845 w Poznaniu, gdzie też chlubnie ukończył gimnazjum Św. Marii Magdaleny, poświęcił się Ks. Władysław stanowi duchownemu. Święcenia kapłańskie odebrał dnia 13 lipca 1873 z rąk X. Arcybiskupa Ledóchowskiego. A że wówczas wrzała walka kulturna niełatwe miał młody Ks. Władysław do spełnienia zadania, które mu Władza Duchowna powierzała. Był wikariuszem i administratorem w Pszczewie, Kołdrąbiu, Górze, Żninie, Głuszynie, wreszcie od r. 1903 do 1926 proboszczem w Juńcewie. Wszędzie służył rzetelnie Bogu i ojczyźnie jako dobry kapłan, niestrudzony pasterz, doskonały kaznodzieja i wypróbowany patriota. Za wykonywanie posług kapłańskich w osieroconych parafiach, co było przez rząd bismarkowski wówczas pod karą zakazane, odsiadywał kaźń więzienną, a z trudem nie jeden raz uszedł pościgom pruskich żandarmów. Gdy nareszcie osiadł jako proboszcz w Juńcewie zajął się odnowieniem tamtejszego kościoła parafialnego, zaopatrzył zakrystię w nowe aparaty, ogrodził cmentarz grzebalny, brał gorliwy udział w zebraniach kółka rolniczego, był prawdziwym ojcem i opiekunem owieczek swoich. Mimo długoletniej obłożnej i bardzo dotkliwej choroby reumatycznej nie opuszczał placówki swej, starając się choć z trudem, sprostać swym obowiązkom. W r. 1914 w uznaniu zasług zamianowała go Władza Duchowna dziekanem dekanatu Rogowskiego. Niestety dla choroby swej ku żalu konfratrów musiał urząd ten po 2 latach złożyć. Wzruszający był widok dla parafian i konfratrów, kiedy na łożu choroby obchodził złoty jubileusz kapłański. W r. 1926 z woli Władzy Duchownej przeniósł się do Domu Emerytów w Gnieźnie, gdzie dobrze przygotowany, szanowany i kochany przez wszystkich dnia 25 kwietnia 1930 r. życie swe zakończył.