"Przed Twe ołtarze zanosim błaganie"
Rekonstrukaca ołtarza głównego
 |
 |
Zrekonstruowany ołtarz główny, jest perłą farnej świątyni. Za czas jego powstania przyjmuje się rok 1891. Elementem głównym ołtarza jest blisko dwumetrowy krucyfiks ołtarzowy, późnogotycki z polichromowanego drewna, szkoły włosko - tyrolskiej z roku 1511, tj. roku wybudowania obecnej świątyni. Centralnym punktem ołtarza jest przedstawiony realistycznie Ukrzyżowany Chrystus. Kompozycję ołtarza dopełniają, niemal naturalnej wielkości, figuralne wyobrażenia Matki Bożej Bolesnej po lewej i św. Jana Apostoła po prawej stronie. Obie rzeźby wykonano w polichromowanym drewnie w XIX w. Postaci "grupy ukrzyżowania" umieszczone zostały pośród wysokich, solidnych kolumn, z bogato złoconymi kapitelami (głowicami) porządku korynckiego. W części nad Krzyżem z tkaninowym tłem koloru rubinowego, wyprofilowano sklepienie ołtarza w formie łuku (złocone elementy kwiatowe i geometryczne). Ponad głównym elementem ołtarza, w jego szczytowej części, znajduje się duży, wykonany na płótnie, olejny obraz patrona parafii, św. Jakuba Większego Apostoła, w wyobrażeniu pielgrzyma, patrona pielgrzymów w złoconej ramie. Dodajmy jeszcze, że do roku 1838 ołtarzowy krucyfiks pozostawał na belce tęczowej prezbiterium kościoła. We wnękach międzykolumnowych, nad postaciami Matki Bożej i św. Jana, znajdują się "muszle Jakubowe". Powtarzają się ona w ołtarzach bocznych. W przedniej dolnej części ołtarza (antypedium) znajduje się trójczęściowa płaskorzeźba. W polu środkowym przedstawia scenę Narodzenia Pana Jezusa, w lewym - Pokłon Trzech Króli, w prawym - Pokłon Pasterzy.
Oba ołtarze boczne kościoła są w stulu rokokowym pochodzą z drugiej połowy XVIII wieku, z mensami (płytami) ołtarzowymi sarkofagowymi i bogato zdobionymi retabulami (częściami górnymi) z parami kolumn i rzeźbami.